ناطقه ی مرا مگر روح قدس مدد کند
تا که ثنای حضرت سیده النسا کند
فیض نخست و خاتمه نور جمال فاطمه (س)
چشم دل ار نظاره در مبداء و منتها کند
مطلع نور ایزدی مبدا فیض سرمدی
جلوه او حکایت از خاتم انبیا (ص) کند
وحی نبوتش نسب جود و فتوتش حسب
قصه ای از مروتش سوره ی هل اتی کند
دامن کبریای او دسترس خیال نی
پایه ی قدر او بسی پایه به زیر پا کند
لوح قدر بدست او کلک قضا بشصت او
تا که مشیت الا هیه چه اقتضا کند
عصمت او حجاب او عفت او نقاب او
سر تا قدم حدیث از آن ستر و از آن حیا کند
نفحه ی قدس بوی او جذبه ی انس خوی او
منطق او خبر ز لا ینطق عن هوا کند
قبله ی خلق روی او کعبه ی عشق کوی او
چشم امید سوی او تا به که اعتنا کند
مفتقرا متاب روی از در او به هیچ سوی
چونکه مس وجود را فضه ی او طلا کند
شعر از مرحوم کمپانی ( مفتقر
شهر از فتنه و بیداد و ستم غوغا بود
بین رو به صفتان شیر خدا تنها بود
باب وحی از ستم اهل جهنم میسوخت
شعله اش در جگر سوخته مولا بود
تا شود شعله آن آتش سوزان خاموش
عوض آب روان . چشم علی (ع) دریا بود
یاس توحید که نیلو فری از سیلی شد
اثرش بر گل رخسار علی (ع) پیدا بود
ریخت دشمن به همسر مولا . مولا
بازویش بسته وچشمش بسوی زهرا (س) بود
هر که دشمن به علی (ع) بود به زهرا (س) میزد
عصمت الله زدن اجر ذوی القربی بود
چار کودک به سوی مادرشان بود نگاه
نگه فاطمه (س) سوی حرم بابا بود
در که باز . نفس در دل محسن (ع) پیچید
آه نشنیده او ناله ی یا اما بود
میثم آنروز که بازوی علی(ع) را بستند
روز بر پا شدن صحنه عاشورا بود
امروز روز ازدواج حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) است. شاید جالب باشد برایتان که بدانید در آیاتی از قرآن، اشاره ی غیر مستقیم به این پیوند آسمانی و برکات حاصل از آن، شده است....!! آن آیات 19 تا 22 سوره الرحمن هستند : مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ (19) بَیْنهَُمَا بَرْزَخٌ لَّا یَبْغِیَانِ (20) فَبِأَىِّ ءَالَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ (21) یخَْرُجُ مِنهُْمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجَانُ (22) تفسیر ظاهرى این آیه که از ترجمه ان بر می آید می گوید که ما دو دریای شور و شیرین را در هم آمیختیم بدون آنکه با هم مخلوط شوند. آیت الله مکارم شیرازی در «تفسیر نمونه» در ذیل این آیه می فرماید: رودخانه هاى عظیم آب شیرین هنگامى که به دریاها و اقیانوسها مى ریزند معمولا دریایى از آب شیرین در کنار ساحل تشکیل مى دهند و آب شور را به عقب مى رانند و عجب اینکه تا مدت زیادى این دو آب شیرین و شور به خاطر تفاوت درجه غلظت به هم آمیخته نمى شوند. اما در تفاسیر دیگر نظیر «تفسیر القمی» و یا در «الخصال»، در «تاویل الآیات» به اسناد مختلف، روایتی از امام صادق (ع) در باب تفسیر باطنی این آیه آمده است: قال: سمعت أبا عبد الله (علیه السلام) یقول فی قول الله عز و جل: مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیانِ بَیْنَهُما بَرْزَخٌ لا یَبْغِیانِ قال: «علی و فاطمة (علیهما السلام)، [بحران عمیقان لا یبغی أحدهما على صاحبه] یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ، الحسن و الحسین (علیهما السلام)». همچنین در «تفسیر جامع » در بیان شان نزول این آیه آمده است که: طبرسى از ابن عباس روایت کرده گفت شنیدم پیغمبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله و سلّم بحضرت فاطمه (ع) میفرمود: بله.. این اتصال دو دریای علم و حلم بود که شد نعمت اکبر خداوند متعال بر ما بندگان حقیر و ضعیف.. که برکات این پیوند آسمانی هنوز در بین ما باقی است.. و او کسی نیست جز آقا و سرور ما.. باقی مانده سلاله ی احمدی.. درّ دریای علم و دانش علوی و گوهر دریای اسرار فاطمی.. حجة بن الحسن العسکری! |